کد مطلب:298739 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
کیفیت رفتن حضرت زهرا به مسجدالنبی و آماده شدن برای ایراد خطبه
ترجمه:
عبدالله بن حسن به روایت از پدرانش علیه السلام نقل می كند: هنگامی كه ابوبكر و عمر تصمیم گرفتند حضرت فاطمه را از فدك منع كنند و خبر آن به حضرت رسید، روسری خود را بر سر پیچید و جامه ی گشادی بر تن نمود در میان جماعتی از زنان قومش و انصار و خدمتكارانش، به سوی مسجدالنبی صلی الله علیه و آله رهسپار شد در حین راه رفتن لباسهای بلندش قدمهایش را مستور می كرد و راه رفتنش از راه رفتن رسول خدا صلی الله علیه و آله هیچ كم نداشت. هنگامی كه به مسجد وارد شدند ابوبكر در میان جماعتی از مهاجرین و انصار و دیگر مسلمانان بود.
با مشاهده آن حضرت به احترام وی پرده ای میان آنان و مردان در مسجد نصب شد، آن بانوی بزرگوار در پشت پرده نشست. سپس آهی سوزناك از اعماق قلب دردمندش بركشید، كه صدای گریه و همهمه ی حضار بلند شد و مجلس به لرزه درآمد. دخت گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله لختی مهلت داد تا صدای گریه و جوش و خروش مجلس آرام گرفت.
آنگاه حضرت زهرا علیهاالسلام كلام خود را با حمد و ستایش خداوند و درود و سلام بر رسول خدا صلی الله علیه و آله آغاز نمود و بار دیگر آن جماعت به گریه درآمدند. پس از آنكه مردم آرام شدند، حضرت مجددا گفتار خود را آغاز كرد و فرمود:
«الحمد لله علی ما انعم و له الشكر علی ما الهم، والثناء بما قدم، من عموم
نعم ابتداها و سبوغ آلاء اسداها، و تمام [1] منن اولاها، جم عن الاحصاء عددها، و نای عن الجزاء [2] امدها و تفاوت عن الادراك ابدها. [3] و ندبهم لاستزادتها بالشكر لاتصالها، و استحمد الی الخلائق باجزالها، و ثنی بالندب الی امثالها و اشهد ان لا اله الله وحده لا شریك له [4] ، كلمه جعل الاخلاص تاویلها، و ضمن القلوب موصولها، و انار فی التفكر معقولها، الممتنع من الابصار رویته، و من الالسن صفته و من الاوهام كیفیته [5] ، ابتدع الاشیاء لا من شی ء كان قبلها، و انشاها بلا احتذاء امثله [6] امتثلها، كونها بقدرته و ذراها بمشیت، من غیر حاجه منه الی تكوینها [7] و لا فائده [8] له فی تصویرها، الا تثبیتا لحكمته [9] ، و تنبیها علی طاعته [10] ، و اظهارا لقدرته، و تعبدا لبریته، و اعزازا لدعوته، ثم جعل الثواب علی
طاعته و وضع [11] العقاب علی معصیته زیاده لعباده عن نقمته و حیاشه لهم الی جنته...».
[1] در بلاغات النساء به جاي: «تمام»، «احسان» و «جزاء»، «مجازاه» آمده است.
[2] در بلاغات النساء به جاي: «تمام»، «احسان» و «جزاء»، «مجازاه» آمده است.
[3] «ابدها»، «آمالها» آمده است و بعد از آن تا «استحمد» ذكر نشده است.
[4] «وحده لا شريك له» ذكر نشده است.
[5] در بلاغات النساء از «رويته» چنين آمده است: «ومن الاوهام الاحاطه».
[6] در بلاغات النساء از من شي ء به بعد چنين آمده است «قبله و احتذاها بلا مثال لغيره فائده زادته».
[7] بلاغت النساء از من شي ء به بعد چنين آمده است «قبله و احتذاها بلا مثال لغير فائده زادته».
[8] در بلاغات النساء: «لغير فائده» آمده است.
[9] در بلاغات النساء اين قسمت ذكر نشده است و در شرح ابن ابي الحديد اين قسمت يعني از «الحمد لله علي ما انعم» تا «الا اثبيتا لحكمته» ذكر نشده است.
[10] در بلاغات النساء و «تنبيها علي طاعته» ذكر نشده است.
[11] در بلاغات النساء، «وضع» ذكر نشده است.
- در شرح ابن ابي الحديد اين قسمت از «و تنبيها علي طاعته» تا «لهم الي جنته» ذكر نشده است.